„Czarna pszczoła” – Wojciech Dutka

Mówi się, że historia lubi zataczać koło. Teraźniejszość ma swoje korzenie w przeszłości i często tam właśnie należy szukać odpowiedzi bądź wyjaśnienia. Przykładem potwierdzającym tę regułę może być opisana w Czarnej pszczole zbrodnia. Historia opisana w książce Wojciecha Dutki uzmysławia nam, że powiązania między dawniej a teraz czają się niemal wszędzie. Warto zatem patrzeć na świat z szerszej perspektywy nie tylko wtedy, gdy dojdzie do jakiegoś makabrycznego zdarzenia.

Śmierć Józefa Rajnfelda w 1940 roku i nastoletniego Dominika Wróblewskiego w 2015 roku mają wspólny mianownik. Tyle że mało kto zdaje sobie z tego sprawę… Policyjne dochodzenie wykazuje, że nastolatek najprawdopodobniej popełnił samobójstwo, nie radząc sobie z falą hejtu, jaka go dotknęła. Agata Wróblewska, matka chłopca, nie wierzy w tę wersję wydarzeń. Dodatkowo Barbara Siemieńska, była prokurator i babcia Dominika, dostrzega ogromne podobieństwo do okoliczności śmierci polskiego malarza sprzed 75 lat. Identyczne ułożenie ciała, strój i narzędzie zbrodni – brzytwa umieszczona w prawej dłoni – to nie może być przypadek. Starsza kobieta uważa, że to zemsta. Zdaje się, że Barbara wie dużo więcej, niż chce powiedzieć. Jaki skrywa sekret i dlaczego uparcie milczy? Załamana po śmierci syna Agata prosi o pomoc swojego przyjaciela – Maxa Kwietniewskiego. Czarnoskóry detektyw z Nowego Jorku postanawia rozpocząć prywatne śledztwo. Czy uda mu się odkryć prawdę o śmierci Dominika? I jak daleko będzie zmuszony tej prawdy szukać?

Czarna pszczoła to niezwykle wciągający, wielowątkowy kryminał. Czytelnik zagłębiając się w lekturze zderza się z wartką akcją i rozbudowaną, ale bardzo intrygującą fabułą. Toczy się ona dwutorowo, w czasach wojennych i współcześnie. Odbiorca lawiruje między przeszłością i teraźniejszością, wraz z bohaterami szukając ścieżki wiodącej do prawdy. Opowieść, choć pozostaje fikcją, równie dobrze mogłaby stanowić element prawdziwej historii. Autor bowiem umiejętnie wplótł w powieść fakty historyczne, umieścił w niej realne postacie i ich życiowe zawirowania. Losy Jana Lechonia, Józefa Rajnfelda, Jarosława Iwaszkiewicza czy Hanki Ordonówny, opisane w sposób nieodbiegający od prawdy, stają się ważnym elementem całości. Są one tłem dla współczesnych wydarzeń i jednocześnie niezbędnym składnikiem skomplikowanego równania, którego wynik poznajmy dopiero na samym końcu.

Czasami gdy odchodzi ktoś, kogo kochało się nad życie, to własne traci sens. Dla takich osób, „czarnych pszczół”, śmierć wydaje się najlepszym rozwiązaniem.

Wojciech Dutka w swojej książce dotyka wielu ważnych tematów. Na pierwszy plan wychodzą homofobia, uprzedzenia i hejt. Autor uzmysławia czytelnikowi, że nie wszystko zmienia się wraz z upływem czasu, a wiele problemów społecznych pozostaje niezmiennych, przybierają one jedynie inną formę. Przypadek Dominika jest niezwykle przejmujący. Szczególnie, gdy czytelnik uświadomi sobie, jak łatwo stać się celem takiego ataku i jak trudno się przed nim bronić. Kolejną kwestią, która autor porusza w Czarnej pszczole, jest polityka. Tutaj historia zawsze zatacza krąg. Chore ambicje wysoko postawionych osób, nieuczciwe interesy, przedkładanie własnych celów nad dobro społeczeństwa – wszystko to od zarania dziejów jest nieodłącznym elementem sfery politycznej. Pytanie, czy znajdzie się ktoś, kto przerwie to zamknięte koło?

Muszę przyznać, że kryminał ten jest jednym z lepszych, jakie czytałam w ostatnim półroczu. Chociaż domyśliłam się zakończenia dużo wcześniej (a przynajmniej częściowo), to jednak z niecierpliwością przewracałam kolejne kartki. Finał bowiem trzeba ujrzeć w całej okazałości, poznawszy wcześniej wszystkie fakty i szczegóły. Dopiero mając pełen obraz sytuacji odbiorca czuje się w pełni zaspokojony. Poza tym punkt kulminacyjny przynosi małą niespodziankę, ot, taki drobiazg, który łatwo pominąć podczas lektury, skupiając się przede wszystkim na głównym wątku.

Czarna pszczoła to wciągający i trzymający w napięciu kryminał, który mocno angażuje czytelnika. Zazębianie się przeszłości ze współczesnością, zaskakująco spójna wielowątkowa fabuła i liczne zwroty akcji sprawiają, że przez powieść zwyczajnie się płynie. Przy prozie Dutki nie sposób się nudzić. Wręcz przeciwnie, po zakończeniu lektury rośnie apetyt na kolejne książki autora. Zdecydowanie polecam, zwłaszcza fanom kryminałów, thrillerów i powieści z fascynującym tłem historycznym.

KLIKNIJ, ABY ZOBACZYĆ, ILE KOTWIC PRZYZNAJĘ TEJ KSIĄŻCE