Przyjęcie u Króliczków – Filiżankowy domek

Niedawno pisałam o pierwszym tomie serii „Filiżankowy domek”, który opowiada o dziewczynce przeprowadzającej się z miasta na wieś. Ta sympatyczna, zabawna, pełna przygód historia uczy akceptacji zmian w życiu i pomaga oswajać lęk przed nieznanym. Dziś chciałabym przedstawić drugą część cyklu – Przyjęcie u Króliczków. Jest to ciąg dalszy losów Ani oraz zabawkowych króliczków mieszkających w filiżankowym domku. Mali czytelnicy z pewnością chętnie się dowiedzą, jak dziewczynka radzi sobie w nowym miejscu, a także jakie przygody czekają na Bogusię, Gabriela, Zosię i Franka. Ta lekka, ciepła opowieść sprawdzi się jako lektura do poduchy, ale nie tylko. To również idealne wprowadzenie do rozmowy o nieśmiałości i obawach związanych z zawieraniem nowych znajomości.

Treść

Ania polubiła nowy dom, czuje się w nim dobrze. Pewnego dnia mama postanawia zorganizować przyjęcie zapoznawcze dla sąsiadów, a dziewczynka chętnie angażuje się w przygotowania, choć w głębi serca odczuwa niepokój. Co jeśli nikt jej nie polubi i nie znajdzie przyjaciół? Nie ma jednak zbyt wiele czasu na zamartwianie się, bo trzeba porządnie wymieszać fioletowy krem do dekoracji wielkiego tortu. To główna atrakcja imprezy! Franek, miłośnik wszelkich wypieków, jest zachwycony ciastem. Kiedy podczas przyjęcia Ania zabiera Bogusię i Gabriela ze sobą do ogrodu, mały króliczek postanawia z pomocą siostry upiec własny tort. Przed Frankiem i Zosią nie lada wyzwanie. Muszą zdobyć fioletowy krem, ale nikt nie może ich zobaczyć. Czy to się może udać? Dom jest pełen gości, przed króliczkami trudne zadanie, a Ania poznaje małą Elę, która nie od razu wzbudza sympatię. To dzień pełen przygód i niezapomnianych zdarzeń! 

Wrażenia

Przyjęcie u Króliczków kontynuuje i rozwija temat poruszony w pierwszej części cyklu – adaptacji w nowym miejscu zamieszkania i akceptacji zmian. W drugim tomie autorka skupia się na kwestii zawierania znajomości, pozyskiwaniu przyjaciół. Pokazuje, że warto przełamywać strach, a obawy związane z brakiem akceptacji, odrzuceniem czy krytyką nie zawsze są uzasadnione. Historia Ani i Eli uzmysławia małemu czytelnikowi, że najtrudniejszy jest pierwszy krok, ale gdy znajdziemy odwagę, by go wykonać, później wszystko jest znacznie prostsze.

Jest to lekka, zabawna, pogodna opowieść przepełniona pozytywnymi emocjami. Podobnie jak w przypadku pierwszego tomu, szata graficzna zachwyca. Kolorowe, sympatyczne ilustracje doskonale odzwierciedlają treść, przy okazji wprawiając w dobry nastrój. Niewielka ilość tekstu na poszczególnych stronach i odpowiedniej wielkości czcionka ułatwiają małemu odbiorcy samodzielne czytanie. Na ostatnich stronach znajduje się przepis na pyszny fioletowy tort, który był bohaterem imprezy zapoznawczej w nowym domu Ani. A także zapowiedź kolejnego tomu, co z pewnością ucieszy miłośników serii „Filiżankowy domek”. Gorąco polecam tę książkę dzieciom od czwartego roku życia. To godna uwagi, wartościowa opowieść, która skradnie serca wielu małych czytelników.

Moja ocena: 5/5