Spotkajmy się na Chestnut Hill – Daria Skiba

Na początku kwietnia pojawiła się na ksiegarnianych półkach kolejna powieść Darii Skiby. Hurra, hurra, hurra! Bardzo lubię twórczość tej autorki. Historie, które tworzy, zawsze wzbudzają we mnie mnóstwo emocji. Dlatego cieszę się, że mogłam odbyć literacką podróż do Irlandii, do Droghedy. Poznać bohaterów, pobyć z nimi i obserwować, jak toczą się ich losy. Dawno nie czułam się po lekturze tak zrelaksowana, tak dopieszczona, przepełniona wewnętrznym spokojem. Spotkajmy się na Chestnut Hill to lektura, która na długo pozostanie w mojej głowie.

Sceneria

Sceneria – to ona w dużej mierze nadaje klimat całej historii. Autorka funduje odbiorcy niesamowicie interesujący spacer po Droghedzie i okolicach. Czytelnik śledząc tok wydarzeń, zagląda do urokliwych zakątków Irlandii i poznaje tamtejsze społeczeństwo, panujące zwyczaje. Przy okazji dowiaduje się, że emigracja to wcale nie jest prosta sprawa i nawet na obczyźnie Polacy potrafią robić sobie nawzajem pod górkę. A szkoda, bo czy nie lepiej byłoby się wspierać?

Bohaterowie

Bohaterowie są według mnie najmocniejszą stroną powieści. Każdy z nich jest inny i każdy na swój własny sposób wzbudza w czytelniku sympatię. Nie są to wyidealizowane postacie, lecz osoby z krwi i kości, osobowości nakreślone z ogromną dozą realizmu. Z przyjemnością śledziłam ich losy, obserwowałam, jak próbują poukładać sobie życie w nowym miejscu. Byłam świadkiem, jak zawiązują się między nimi nici przyjaźni. Patrzyłam na wzloty i upadki bohaterów, na momenty, gdy się wzajemnie wspierają. Działało to na mnie kojąco niczym herbata z miodem i cytryną oraz miękki koc. Najbardziej polubiłam Ellen, przemiłą starszą panią, właścicielkę kawiarni Cafelle. Od niej biła radość życia, jakiej dawno u nikogo nie widziałam.

Fabuła

Daria Skiba miała ciekawy pomysł na fabułę i dobrze go wykorzystała. Czytelnik poznaje każdego bohatera z osobna, zaznajamia się z jego sytuacją życiową oraz trudnościami, z jakimi mierzył się w przeszłości. Jednocześnie obserwuje zalążki, a w końcu rozkwit przyjaźni, a także miłości. Wszystko toczy się w odpowiednim tempie, trzymając odbiorcę w delikatnym napięciu. Na jaw zaczynają wychodzić sekrety, które burzą spokój bohaterów i wpływają na ich wzajemne relacje. Przed nimi sporo wyzwań, z którymi trzeba będzie się zmierzyć. Na pewno można było jeszcze bardziej zamieszać w życiu bohaterów, ale według mnie autorka zachowała idealny balans.

Podsumowanie

Spotkajmy się na Chestnut Hill to historia o trudach emigracji, o przyjaźni, miłości i nadziei. Opowieść, która otula odbiorcę ciepłem, spokojem i radością. Nie brakuje tu trudnych i bolesnych chwil, bo każdy z bohaterów mierzy się z problemami, ale bliskość, wsparcie, prawdziwa przyjaźń i miłość prędzej czy później wracają na pierwszy plan. Gorąco polecam! Daria stworzyła powieść lekką, ale nie banalną. Przyjemną w odbiorze i absolutnie pozbawioną nudy. Za to wzbudzającą cały wachlarz emocji, a przecież w literaturze o emocje właśnie chodzi.

Moja ocena: 9/10