Jak mogłam być tak głupia, tak naiwna?! Czy naprawdę myślałam, że tym razem będzie inaczej, że wyjdę cało z tego spotkania? Że nic już nie zdoła napędzić mi strachu, bo przecież znam tę historię? No tak… Tak właśnie było. I pewność siebie mnie zgubiła! Bo Artur Urbanowicz doskonale wie, jak podejść czytelnika, jak wzbudzić jego niepokój. Sprawnie żongluje emocjami odbiorcy, osacza go i sięga do najgłębszych zakamarków serca, wydobywając stamtąd wszystkie skrywane lęki. Nieważne, ile razy ktoś przeczyta Gałęziste. Zawsze będzie towarzyszyć mu strach.
